عرض شود که بیرودربایستی، من تکلیفم را با بعضی از خوانندهگان خوب این وبلاگ نمیدانم. هر سازی زدهاند، والله قر دادهایم. هر نازی کردهاند، بالله خریدار شدهایم. اما آخر من که ادعا نکردهام متخصص تغذیه هستم، که شما دقدل اضافهوزن و چربی اضافی و اشتهای کم و زیاد و سوءتغذیه و سوءهاضمه را سر من در میآورید. چهار خط مینویسم سر خودم گرم شود، شاید یک کسی هم استفادهای بکند.
به وفا قسم رسمش نیست این قدر غر به جان من بزنید.
حالا گلایه کافیست. یک غذای ساده و کمکالری و راحت برایتان تهیه کردم، امیدوارم این یکی دیگر با برنامههای تغذیهی ژیگانس ملت جور در بیاید. لال از دنیا نروید، بگویید آمین!
خریداری نمایید:
یک عدد کدوی بزرگ ( حدود یک کیلو و نیم) نوع و جنسش بستگی به خودتان دارد. ترجیحاً کدوی با پوست نازک و گوشتی باشد.
دو عدد فلفل دلمهای بزرگ، رنگ و شمایلش باز هم بستگی به خودتان دارد. یعنی از من دمکراتتر بعید است کسی آشپزی کند.
سه قاشق غذاخوری روغن مایع
دو حبه سیر
سه قاشق غذاخوری جعفری خرد شده
دو قاشق مرباخوری اکلیل کوهی خرد شده، اگر در دسترس نبود، خشکشدهاش هم همان وظیفه را انجام میدهد.
یک عدد فلفل تند مثل چیلی، خرد شده
شصت گرم پنیر پارمزان رندیده
نمک و فلفل
عنایت فرمایید:
پیش از هر کاری فر را روشن بفرمایید و روی درجه حرارت دویست درجهی سانتیگراد تنظیمش کنید.
کدو را بشویید و پوست بکنید و به قطعاتی با اندازهی دلخواه ( دلتان زیاد درشت نخواهد) خرد کنید. حالا فلفلدلمهای ها را هم ایضا بشویید و خرد کنید. اندازهی آنها را هم مناسب با اندازهی کدوها در نظر بگیرید.
حالا تمامی مواد باقی مانده به غیر از پنیر را روی کدو و فلفلها بریزید و حسابی مخلوطشان کنید.
معجون به دست آمده را در یک ظرف پیرکس یا هر ظرف مناسب دیگری که دارید بریزید. روی مخلوط را با پارمزان بپوشانید.
بعد ظرفتان را برای مدت پنجاه تا شصت دقیقه در فر بگذارید، وقتی سطح بیرونی پنیر کاملاً طلایی شد، غذا آماده است.
همین. نوش جان.
پینوشت:
شما قطعاً میتوانید مقدار بیشتری روغن به مخلوطتان اضافه کنید. من بس که غرولند شنیدم، سعی کردم حداقل کالری را در نظر بگیرم.
حتی میتوانید با استفاده از پنیر یک سس غلیظ برای گراتن تهیه کنید. کنار این غذا، نان باگت و یک گیلاس شراب قرمز لازم است. اگر مزه کرد، دعای خیر را فراموش نکنید.
آخرنوشت:
راسیاتش ما میخواسیم از آشپزا مهمون دعوت کونیم تا بیاند آ یه دسی پَلو دسی ما بیذارند. تالا که نشدهس بسکی من همین جور میباد این ور آ اون ور بتابم. ایشالا بی حرفی پیش دٌرٌس میشهد آ ماوم وایمیسیم ور دسشون شاگرتی یخده فوتآفنی کارا یاد میگیریم. جونم برادون بوگهد که ماشالا به جونشون بضییا هی غر به من میزنند که چرا چیزا خوشمزه را این جا یاد میدهین آ ما میباد پرهیز کونیم. والا مردوم وهم گرفتهسشون که ما میخیم این چیزا را با مِلاقه حلقشون کونیم، هر چییم قسم آ آیه میخوریم بٌورشون نیمییاد. من که دیگه دل آ جیگرم اومدهس پاین بس کی حرف و حدیث گفتند آ پیغوم پسغوم دادند. آدم دیگه دسش نیمیره یه چیزی بار بذارهد آ پٌشبندش بیاد این جا دو خط اختلاط کونهد.
خلاصه ببخشیندا من اَقد سوته کشیدم، اصی یه حالی بودم. ببخشیندا.
دسی گٌلی شوما درد نکونه د.
عاشقتونم
دسی گٌلی شومام درد نکونه د
بابا ديگه نگوين د ما غر به جوندون مي زنيم ها!!! دوسدتون دارم.موفق باشيد
آشپز باشی جان، تی قوربان! درست میکنم حتما عکسشم برات میفرستم. راضی شدی؟
🙂
با سلام وتشكر ، مگه ميشه ايراني جماعت غر نزنه اونوقت فكر ميكنن لاله، شما كار خودتونو بكنين دست شما هم دردنكنه من كه به نوبه خودم كلي از اين دستورها استفاده ميكنم
دستتون درد نكنه آخه به نظر من يكي از هنرها اينه كه غذاي رژيمي رو خوشمزه درس كنيم اينه كه هرجا نسخه هاي رژيمي ميبينم شاخكام تيز ميشن و………. البته نسخه هاي شمام محشرن
سلام ، خسته نباشی آشپزباشی
چند وقت پیش بزمی داشتیم با دوستان. آب حیاتی هم نوشیدیم. دو سه نوع از ماکولات همراه نوشیدنی رو که معرفی کرده بودید رو محیا کردیم. الحق والانصاف بی نظیر بود. از طرف خودم و سایر نوشندگان تشکر می کنم. دست مریزاد…
یک کدو گرفتم اما پوست کندنش خیلی سخته! خیلی سفته چند بار نزدیک بود دستمو ببرم. هیچ لمی داره کدو پوست گرفتن؟ ممنون.
والا با تجربه من می تونین از پوست کن اسنفاده کنین یا اینکه کدو را بزارین تو فر برای یه مدت کوتاه..دیگه نرم میشه و میشه گوشت و پوستش را جدا کرد. البته بنده قصد جسارت ندارم..اینجا اساتید زیادن
خانوم این گراتن شما آبرویی از ما خرید که نگو. جاتون خالی درست کردیم بردیم منزل یکی از فامیل ها در این بلاد و راستش بو و برنگ گراتن بنده دیگه مجال جولان به بقیه غذاها نداد. دست شما درد نکنه که آبروی ما را خریدین….دیگه حالا نگم که از ذوق خوشمزگی غذام…خودم از همه بیشتر ازش خوردم..